Interweniator

Działo to się około połowy lat '60. Miałem wtedy 6 lat. Moja Matka pracowała wtedy w ośrodku obliczeniowym w Komisji Planowania przy Radzie Ministrów. Pewnego zimowego dnia zamknięto przedszkole, pewnie była jakaś epidemia grypy. Ponieważ nie było czasu na zorganizowanie opieki, Mama zabrała mnie do pracy.
Wkroczyłem na salę, gdzie stał komputer. Była to wielka sala, a w niej dużo metalowych szaf. Na środku stał pulpit operatora z olbrzymią liczbą migających lampek. Z boku stały szafy z pamięciami na taśmach magnetycznych, każda szafa miała przeszklony front, ale taśmy nie były zwijane na szpule, ale układały się w fale. W czasie pracy komputera taśmy dostojnie przewijały się z lewa na prawo.

Najpierw podziwiałem te wspaniałe urządzenia, długo wpatrywałem się w falujące taśmy magnetyczne, później coś sobie dziurkowałem na dalekopisie.
Wtem maszyna stanęła, światełka przestały błyskać, ludzie zaczęli się nerwowo kręcić. Pojawił się po chwili pan technik w granatowym fartuchu z interweniatorem w ręku. Interweniator, była to drewniana pałka owinięta na końcu filcem. Zaczął otwierać kolejne szafy i interweniatorem stukał po lampach. Po dłuższej chwili komputer ruszył.

Później dowiedziałem się, że ten komputer to Mińsk, maszyna oparta na technologii lampowej. Najczęstszą przyczyną awarii Mińska był brak kontaktu w podstawce lampy. Wystarczyło lekko stuknąć taką lampę i maszyna zaczynała działać.

Bogdan Mizerski

   PTI ZG, ul. Puławska 39 m.4, 02-508 Warszawa • tel: +48 22 636 89 87 • pti@pti.org.pl • Webmaster • ©3W