W spotkaniu Klubu Informatyka Oddziału Mazowieckiego PTI, które odbyło się 13.02.2008, w Warszawie, tradycyjnie w lokalu Kilimanjaro przy Bednarskiej wzięło udział ponad trzydzieści osób.

Spotkanie miało formę swobodnej dyskusji panelowej, w której głównymi dyskutantami byli:

• Borys Czerniejewski (INSI)
• Jacek Koronacki (IPI PAN)
• Witold Staniszkis (Rodan Systems),
• Aleksander Wasiukiewicz (niezależny konsultant z doświadczeniem międzynarodowym w R&D)

Poświęciliśmy się rozmowom o nastepujących wątkach:

1. Jaka jest definicja dla R&D w informatyce;
2. Kwestie prawno-organizacyjne R&D w informatyce;
3. Miary sukcesu R&D;
4. Okoliczności sukcesu. Kiedy R&D w IT się udaje, a kiedy ponosi porażkę;
5. Kwestie związane ze współpracą międzynarodową;
6. Koszty R&D - czyli kiedy to się rzeczywiście opłaca.

W sumie tematyki tej trzymaliśmy się, tyle że może akcenty niekiedy rozkładały się inaczej:

Oto główne tezy wypowiedziane podczas spotkania, pomijam autorów poszczególnych wypowiedzi, bo na piśmie być może chcieliby się wypowiedzeć w innej formie niż przytaczana. Wszyscy obecni na spotkaniu wiedzą co kto powiedział, a nieobecni mogą w końcu dopytać znajomych obecnych:

1. Bolączką rzeczywistości jest to, że współpracy nauki z przemysłem nie ma.
2. Strategia Lizbońska wytycza kierunki żeby UE goniła USA, ale Amerykanie akceptują ryzyko a my w Europie trochę się boimy zaryzykować. W USA mają też to do siebie, że wiedzą kiedy się wycofać z inwestycji.
3. Udaje się to w GB, Niemczech i Francji gdzie potrafia inwestować mądrze. A my jeszcze nie.
4. U nas badania są zazwyczaj publiczne, a biznesowe również się traktuje jak publiczne, i niezależnie od okoliczności i sensu kontynuowania, ich toku się nie przerywa.
5. Programy ramowe UE bywają zbyt biurokratyczne i często stają się nieopłacalne, z wielu powodów.
6. Celem UE nie jest super technologia tylko wymuszenie współpracy, która zaowocuje dalszą współpracą międzynarodową. Nota bene takie podejście też czasem owocuje, np. GSM (jako projekt standaryzacyjny).
7. Finansowanie jest bolesne.
8. Badania się dewaluują.
9. Co badać?
10. Metodyk jest tysiące. Rezultaty muszą się dodawać do czegoś!
11. Publikacje na Liscie Filadelfijskiej? Nie jest to celem firm komercyjnych, ale Rodan ma ich dużo.
12. R&D w informatyce recenzują w UE nie przygotowani do tego ludzie; nie sa to eksperci dziedzinowi
13. Badania są w pewnym sensie obciązeniem dla firmy – mogą być przez inwestorów odbierane jako działanie przeciwko firmie
14. Programy ramowe bardzo mało sie liczą – mały budżet i nie warto się tym zajmować i uczestniczyc.
15. Swiat wie ze bez ośrodków badawczych nie ma rozwoju.
16. Finansowanie nie może być bezwarunkowe i musi być na to rynek. Państwo nie wypracowało żadnej polityki badawczej
17. Instytuty pracują właściwie misyjnie, żeby móc istnieć jako ośrodek akademicki.
18. Instytuty nie mogą niczego opatentować – takie sa przepisy.
19. R&D musi się opłacać tak samo jak inna działalność.
20. Nokię interesuje generowanie zysków. Dawniej zajmowała się produkcją gumofilców ale zainteresowała się elektroniką bo przynosiła lepsze zyski.
21. Kilkanaście proc. dochodu Nokii jest przeznaczane na B+R
22. Nokia ma duże kwoty na B+R wiec sposoby finansowanie są zdyscyplinowane; budżet BR jest scentralizowany (Nokia Labs – Center Research); Świadczy usługi biznesowe; Rozwija konkretne produkty; Usługowo wobec biznesu. ¼ to światowe projekty z których ma wyjśc coś za 10 lat. To twardo mierzona działalnośc. Badacze  są rozliczani (ile patentów, niekonieczne publikacje, biznes – co pół roku badacz jest oceniany przez biznes i ocena jest surowa, jeśli przydatny działa dalej, jeśli nie to ucinamy i badacz musi szukac nastepnego projektu i sponsora).
23. Cykl współpracy z uczelnią jest inny w Finlandii niż w Polsce; inaczej wygląda podejmowanie decyzji. Uczelnia w Finlandii ma duże pieniądze ale duży nacisk kładzie się tam na praktyczne zastosowanie – doktor musi mieć sponsora do przeprowadzenia doktoratu!
24. W Szwajcarii doktorat jest finansowany przez biznes i człowiek musi z nim współpracować i dla niego pracować co najmniej 2 lata, zanim uzyska fundusze na przewód doktorski
25. Wojsko niegdyś w Polsce dawało pierwsze pieniądze na badania (IMM, ZAM). Przenikanie wiedzy z sił obronnych do biznesowego wykorzystania bywa istotne.
26. Początki są w Polsce trudne, ale już teraz widać że z naszym potencjałem mamy szanse podbic swiat (Ericpol, Psiloc). To wymaga czasu zebyśmy sami po nauczeniu się urośli w siłę. Skoro Chińczycy mogą, Indie mogą ….
27. Instytuty nie myślą o zawojowaniu biznesu – ich celem są nisze. Ale w niszach też powinien swojej przyszłości upatrywać biznes mający aspiracje do kariery międzynarodowej.
28. Za globalizacją produktu stoją także pieniądze, trzeba z nimi dotrzeć na rynek
29. Trochę rynek nam się rozmywa, zanikają firmy średnie, małe firmy będą innowacyjne, trzeba je nauczyc żeby nie bały się duzych pieniedzy.Duże firmy gorzej Musi odejść pewne pokolenie które liczy tabelkowo-excelowo, a nie potrafi zarządzać biznesem przyszłościowo. Prosty, agresywny sposób, że sprzedam taniej niż konkurencja, powoli wymiera na rynku.

Wątków dyskusji było dużo więcej, ale 2 godziny rozmów stanowiły wystarczającą pigułę tematyczną jak na jeden raz, przez co nie dało się wszystkich kwestii rozwinąć. Wydaje się że do tematu powrócimy jeszcze w wielu najbliższych działaniach PTI. To co się przed nami rysuje to sesja R&D w Wiśle w październiku 2008. Ubiegłotygodniowa dyskusja pokazała, że taka sesja jest chyba dość potrzebna. Dziękuję wszystkim, którzy przyczynili się do zaistnienia tej dyskusji.

pozdrawiam

Andrzej Dyżewski,
(moderator spotkania)

Autorem zdjęć ze spotkania jest kol. Krzysztof Schmidtke